Το θεατρικό παιχνίδι, σύμφωνα με τον Λάκη Κουρετζή, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της παιδαγωγικής πρακτικής ως μέσο άσκησης, αυτογνωσίας, απόθεσης του ψυχοκοινωνικού φορτίου, βελτίωσης των επικοινωνιακών δεξιοτήτων και των ανθρωπίνων σχέσεων.
Το θεατρικό παιχνίδι απευθύνεται σε κάθε παιδί, καθώς δεν πιέζει, δεν ακυρώνει, δεν αγνοεί, δεν εκβιάζει καμιά σκέψη και κανένα συναίσθημα.
Αντίθετα, διευρύνει και καλλιεργεί τις αισθήσεις και το πνεύμα, προσφέρει την ελευθερία του αυτοσχεδιασμού, απελευθερώνει και ερμηνεύει τη σωματική έκφραση χωρίς αξιολόγηση.
Αναπτύσσει τη συμβολική σκέψη, τον κριτικό στοχασμό.
«Δεν περιγράφεις κάτι, το βιώνεις.
Κι έτσι γίνεται δικό σου για πάντα…»