Προσαρμογή: οι πρώτες μέρες στο σχολείο

 

Η πρώτη μετάβαση από το σπίτι στον παιδικό σταθμό χαρακτηρίζεται συχνά το μεγαλύτερο “πολιτισμικό σοκ” που αντιμετωπίζει ένα παιδί. Όμως… τί κάνω; Πώς βοηθάω το παιδί μου τις πρώτες μέρες;

Αρχικά το ακούω. Δεν ωφελεί να “βομβαρδίζουμε” τα παιδιά με ερωτήσεις, όση αγωνία κι αν έχουμε. Έτσι του μεταφέρουμε το δικό μας άγχος. Αν ένα παιδί περνά καλά θα φανεί από τη συμπεριφορά του στην πορεία. Τώρα χρειάζεται να στηρίξουμε την επιλογή μας και να δείξουμε εμπιστοσύνη. Είναι φυσικό ο γονέας να χρειάζεται χρόνο για να εμπιστευτεί το σχολείο και τους παιδαγωγούς, όμως στο παιδί χρειάζεται να μεταδώσει τη σιγουριά οτι το περιβάλλον που ο ίδιος επέλεξε είναι ασφαλές. Διαφορετικά, το παιδί πιθανά να καθυστερήσει να αισθανθεί άνετα στο σχολικό περιβάλλον.

Επιπλέον, είναι απολύτως φυσιολογικό και θεμιτό το παιδί να εκφράσει τη δυσκολία που βιώνει. Προσπαθούμε να στεκόμαστε σταθεροί δίπλα του χωρίς να ενισχύουμε συμπεριφορές, αλλά ούτε και να τις υποτιμούμε. Όλα τα συναισθήματα είναι θεμιτά και υγιή και το παιδί έχει ανάγκη να τα εξωτερικεύσει. Τα παιδιά στις μικρές ηλικίες εκφράζουν και νιώθουν με αβίαστο τρόπο χωρίς απαραίτητα να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν το συναίσθημά τους.

Ως γονείς είναι σημαντικό να επικοινωνούμε τις σκέψεις, τις ερωτήσεις και τις απορίες μας με τους παιδαγωγούς. Γονείς και παιδαγωγοί είμαστε στο ίδιο “στρατόπεδο” και παλεύουμε για την ομαλή προσαρμογή των παιδιών. Η ειλικρινής και θετική επικοινωνία ανοίγει τον δρόμο για μια ομαλή συνεργασία κατά τη διάρκεια της; χρονιάς.

Τελευταίο και σημαντικότερο, δίνω χρόνο! Όλοι το πρώτο διάστημα προσπαθούν να βρουν τα πατήματά τους. Παιδιά, γονείς και παιδαγωγοί προσπαθούν να γνωριστούν και να μάθουν ο ένας τον άλλον. Ας μη βιαζόμαστε και ας μην έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις. Ούτε οι γονείς γεννήθηκαν παντογνώστες, ούτε οι παιδαγωγοί είναι μάγοι.

Όλα θα πάνε καλά!